AJ_Visma = 1A CHAMPION Eindeseizoensevaluatie AJ_VismaNa mijn kampioensseizoen in seizoen 3, helemaal terug in 2019, was ik gestopt en destijds nooit verwacht om nog terug te keren. Na 3 jaar gelukkig toch weer terug gekomen naar dit leuke spelletje, en bijna weer 1 jaar later mocht ik opnieuw mijn debuut in div 1A met mijn nieuwe team. Toen ik een jaar geleden startte direct besloten om niet te snel naar div 1A te willen promoveren maar in plaats daarvan een opleiding met AK mannen te starten. Deze keuze werd me ook makkelijk gemaakt door het pullen van een absoluut toptalent: Diederiek Holdijk. In de beginfase veel lopen sparren met Vos en mede dankzij zijn expertise een mooie jeugdopleiding kunnen opbouwen. Mijn strategie was om ze goed te trainen tot ze 27 of zelfs 28 zouden worden, daarom niet gepromoveerd naar div 1A toen ze nog jonger dan 24 waren. Toen ze eindelijk 24 waren geworden ervoor gekozen om wel te promoveren, dat was dus seizoen 31, in een moeilijke 2e divisie met o.a. Flyvende_Hjul en Rekutxuteam als 2e gepromoveerd. Seizoen 32 zou dus mijn comeback season worden.
Aan het eind van seizoen 31 had ik van mijn eerste seizoenen in div 1A nog hele lage verwachtingen en wilde ik mij focussen op het doortrainen van mijn AK renners. Eind seizoen 31 gebeurde er echter iets waardoor alles omgegooid kon worden, absolute topfavoriet Agua_Verde gooide zijn team in de verkoop, een van die renners die hij verkocht was Hasanby Zarubin. Ik kon hem voor ruim 77M kopen, na deze aankoop had ik besloten een gedeelte van het seizoen wel vol te koersen met koerspersoneel: namelijk tot aan de kasseiklassiekers. Seizoen 32 ging van start, ik had al direct een leuk plannetje klaar voor de TDU door mijn heuvelaar Acebes met TK bonus te laten starten. Op de voorlaatste dag van seizoen 31 kocht ik ook nog een echte TDU specialist: Gravenstijn. Acebes won een rit en werd 2e in het AK, Gravenstijn werd 4e. Na de TDU stond ik direct al aan de leiding, en ik heb die leiding tot aan de kasseiklassiekers vast gehouden. Op dat punt bleek dat een andere favoriet voor de eindzege in div 1A ook inactief was, namelijk Flandria. Ook andere teams die in seizoen 31 hoog stonden leken er niet vol voor te gaan, dit in combinatie met mijn hele goede start heeft mij doen besluiten om in mijn debuutseizoen voor de titel te gaan. Echter niet geheel ten koste van mijn 25-jarige AK mannen, want Holdijk, Mestre en Kirsiaed hebben een beperkt aantal koersen gereden (allemaal 11-12 races).
In de Giro werd al duidelijk dat het een tweestrijd tussen Vos en mijzelf ging worden. De Giro was bij mij een zwak punt in de kalender, dat bleek want Vos pakte na de Giro de leiding over en heeft deze leiding heel lang kunnen verdedigen. Vos is een meester in het maximale eruit halen met zijn renners, scoort heel veel punten met vrije rollen, zelfs met AK mannen, vaak twee mannen in de top 10 van het klassement. Zo won mijn renner bijvoorbeeld Suisse maar scoorde Vos veel meer punten met een 2e en 6e plek in het AK. In de Tour moest ik inlopen, dat lukte ondanks een podiumplek en een ritzege voor Holdijk maar beperkt, mede door het goed presteren van Vos zijn sprintersduo en zijn AK mannen. Het gat werd na een desastreuze Classica San Sebestian zelfs weer vergroot. Op dat punt werd duidelijk: ik moest in de Vuelta en in de laatste 3 races (Lombardije en beide WK's) maximaal presteren. Voor de Vuelta had ik Ruslan Shatov kunnen kopen, een top AK renner, helaas kon hij niet met TK bonus aan de start verschijnen. Voor de TT had ik legendes Arzdorf en Gallas kunnen kopen en op het WK sprint moest mijn vrije renner Rick Post de div 1A overwinning veilig stellen. Wat het nog mooier maakte was dat Vos en ik voor de Vuelta overwinning aan het strijden waren, in mijn hoofd zou degene die de Vuelta won de favoriet voor de eindzege zijn (achterna bleek dit onterecht). Uiteindelijk won Vos met Hajszan zeer knap de Vuelta met een verschil van 0:06! seconden voor Shatov. Na die Vuelta zakte de moed mij helemaal in de schoenen en had ik nog weinig geloof in een goeie afloop. Maar natuurlijk was opgeven nooit een optie want ik had nog genoeg ijzers in het vuur!
Inmiddels is bekend hoe deze laatste twee (voor mij) zenuwslopende dagen zijn gegaan. Vasilenko begon met een maximale prestatie in Lombardije: 3e. In deze race pakte ik 405 punten op Vos en ik nam de leiding in div 1A voor het eerste sinds de Dauphine weer over. Daarna het WK TT waarin we beiden zeer goed scoren, maar de uitschieter van Arzodrof die zelfs 2e werd zorgde ervoor dat ik met een verschil van 679 punten de laaste race inging. Voelde ik mij zeker met dit verschil? Absoluut niet, want Vos had de absolute favoriet en de nr 8 DT vlaksprint als knecht in zijn team. Ik had echter de 3e favoriet daartegenover staan. Voor mij was duidelijk: als ik geen podium scoor op het WK dan kan ik de eindzege ook vergeten. Achteraf is gebleken dat dit klopte, met een podiumplek won ik div 1, met 4e of lager dan won Vos. Toen ik de uitslag zag kon ik mijn ogen niet geloven, maar het was echt zo: mijn vrije renner Rick Post was wereldkampioen! Terecht? Nee dat denk ik niet, Vos zijn setup was minstens even goed dan de mijne en zijn kopman en knecht waren beter, ik had dus heel veel geluk in de laatste allesbeslissende sectie. Heel zuur voor Vos, want hij verdiende het absoluut met Morel om wereldkampioen te worden. Voor de eindzege in div 1A maakte dit verder niet uit, want ook met een 2e of 3e plek was ik kampioen geweest.
Uiteindelijk ben ik dus kampioen met een record aantal punten van 17902. En na 29 seizoenen pak ik mijn tweede titel! Heel veel respect voor de prestatie van Vos, want hij scoort zelf ook 17293, wat slechts 14 punten minder is dan zijn vorige seizoen waarin hij wel de titel pakte. Ik heb immens genoten van deze strijd, al vond ik de laatste dagen wel heel spannend.
De uiteindelijke opmaak:
- 3 kleine ronde overwinningen (2x Kirsiaed, 1x Lindgren)
- 2 klassiekers met Zarubin
- Wereldkampioen met Post
- Bronzen fiets en kampioen van Rusland met Zarubin
- Nederlands kampioen met Holdijk
- 6 overwinningen
- 2 podiums in grote rondes met Holdijk en Shatov
Doelen volgend seizoenGa ik mijn titel proberen te verdedigen? Nee waarschijnlijk niet, ik heb met Diederiek Holdijk een absolute topronderenner in mijn gelederen die nog niet klaar is met trainen. Ik wil van seizoen 33 een tussenseizoen maken en me focussen op het doortrainen van Holdijk, Kirsiaed en Mestre. Ik heb echter wel Zarubin en Shatov in mijn team, dat zijn renners die nu moeten presteren, daarom zal ik het eerste gedeelte van het seizoen nog wel volop koersen. Ik ben ook nog niet zeker wat ik met Shatov van plan ben, de Vuelta ligt hem goed maar hij is al wel 32.
Uiteraard houd ik mijn opties open, want sta ik na de kasseiklassiekers weer met een enorme voorsprong op nr 1 dan kan het zijn dat ik mijn plannen verander. Maar voorlopig zijn dit mijn doelen:
- Klassiekers winnen met Zarubin
- Titel WK weg verdedigen met Rick Post
- Mits hij blijft: grote ronde winnen met Shatov
Iedereen veel succes gewenst volgend seizoen!
